Wat hebben een op het eerste zicht onschuldige brand in een klein Aalsters appartement en de catastrofe in de kathedraal van de Franse hoofdstad met elkaar te maken? Op het eerste gezicht en zonder vooruit te lopen op eventuele gerechtelijke onderzoeken absoluut niets, de haast onvermijdelijke dosis onvoorzichtigheid, rook, vuur, min of meerdere materiële schade en gelukkig ook nog de afwezigheid van slachtoffers even buiten beschouwing gelaten. Daarnaast was zowel de Aalsterse woningbrand als het Parijse inferno voor twee bekende politici, de ene lokaal en de andere nationaal niet onbelangrijk, de aanleiding zich van hun minst tactvolle, zeg maar domste kant te laten zien.

Een paar dagen geleden vertrok ’s morgens vroeg een moeder van drie naar haar werk, en liet daarbij haar kroost van respectievelijk 12, 4 en 2 jaar oud alleen achter in haar flat. Was het een moment van onoplettendheid, simpelweg domme onvoorzichtigheid of erger nog een geval van kinderverwaarlozing, maar tijdens haar afwezigheid vatte een te dicht bij de verwarming achtergelaten winkelkarretje vuur. Een alerte voorbijganger verwittigde de brandweer die de brand gelukkig snel onder controle had, waardoor de schade al bij al beperkt bleef. De kinderen werden veiligheidshalve naar het ziekenhuis overgebracht, maar buiten een paar hoestbuien van de kleinste lijkt alles goed te zijn afgelopen.

In het spoor van de brandweer dook ook burgemeester D’Haese op, gewoontegetrouw één van de eersten ter plaatse bij lokale calamiteiten om, naar eigen zeggen althans, alles in goede banen te leiden. Tegen moed, zelfopoffering en het spontaan met raad en daad bijstaan van de hulpdiensten valt weinig in te brengen. Zeker niet van mijn kant die liefst van al wegblijft waar hij niet moet zijn. Hoe dan ook, onze burgemeester maakte nadien in de lokale pers geen gewag van zijn leiderschap, maar kon het anderzijds toch niet laten om zonder enige terughoudendheid direct te spreken van “een flagrant geval van kinderverwaarlozing”. Nu kunnen bij het alleen laten van drie kinderen van wie het oudste slechts 12 jaar is, best wat vragen gesteld worden en daarvoor zijn de nodige procedures en instanties beschikbaar, maar bij mijn weten maakt een burgemeester daar geen deel van uit.

In plaats van direct gewag te maken van kinderverwaarlozing zou ik mij toch eerder afvragen hoe het komt dat anno 2019 in een welvarend land een moeder van drie haar kinderen moet achterlaten om te gaan werken. Zou het kunnen dat de kinderopvang te duur is misschien? Of dat deze mevrouw die duidelijk tot de werkwilligen onder ons behoort, niet genoeg verdient om kinderopvang te betalen? Of dat de huidige uitkeringen die deze mevrouw zou krijgen moest ze voltijds de zorg voor haar kinderen op haar nemen, niet volstaan om de eindjes aan elkaar te knopen? Allemaal vragen die onze burgemeester zich niet stelt. Als volksvertegenwoordiger heeft hij er nochtans genoeg de mogelijkheid toe, en zelfs op het allerhoogste niveau. Meer zelfs, hij zou zich zo doende kunnen spiegelen aan die andere volksvertegenwoordiger en stadsgenoot Adolf Daens, beter gekend als priester Daens, die wel zijn mandaat aangreep om via lokale mistoestanden, uitbuiting en sociale achterstand aan te klagen. Of hij zou als hij ’s avonds na een dag van – excusez le mot – brandjes blussen en het besturen van een middelgrote centrumstad van een rustig moment geniet, zijn partijgenoot en minister van Gelijke Kansen en Armoedebestrijding mevrouw Homans, even kunnen bellen en haar vragen waarom juist onder haar bestuur de armoede niet gehalveerd zoals beloofd, maar wel significant gestegen is? Politici mogen wat mij betreft best een goed belegde boterham verdienen, maar één jaarlijkse jeremiade over het uitblijven van enige vooruitgang bij het onderzoek naar de bende van Nijvel, oogt toch vrij mager als palmares.

Waar het in de lokale pers bleef bij het voorbarig vellen van een moreel oordeel vond onze burgemeester het op zijn FB-pagina absoluut nodig te vermelden dat het hier ging om een allochtoon gezin. Een wetenswaardigheid die in dit geval absoluut naast de kwestie is, tenzij men veronderstelt dat kinderverwaarlozing specifiek bij dit slag van mensen thuishoort natuurlijk en het vermelden er van niet zou toelaten even de wenkbrauwen te fronsen. Het zou mij in elk geval bijzonder verbazen moest een gelijkaardig voorval in een autochtoon gezin op evenveel specificiteit van onze burgemeester mogen rekenen en hij het in zijn commentaar met evenveel verontwaardiging zou hebben over een Vlaams gezin. Een en ander valt onder de continue framing van de allochtone gemeenschap vanuit de gematigd tot uiterst rechtse hoek, waarbij steeds weer de tactiek wordt gebruikt van eerst spreken, insinueren of ronduit beledigen, het zaadje planten zeg maar en daarna de vermoorde onschuld spelen door ofwel te ontkennen, te minimaliseren of de ” zo was het niet bedoeld” kaart te trekken. Het lijkt allemaal onschuldig op het eerste gezicht maar het gebeurt wat mij betreft te vaak en steeds volgens hetzelfde stramien om hierbij niet aan moedwilligheid te denken.

Een dag na de brand in Aalst stond het dak van de Notre-Dame kathedraal te Parijs in lichterlaaie, waarmee we meteen bij de tweede brand zijn aanbeland. Tussen de algemene consternatie over de schade aan dit historische gebouw en het betoonde medeleven uit de vier windstreken en van alle religies, viel vooral de dissonante tweet op van onze eigen Theo Francken. In zijn op zijn minst voorbarige, ongefundeerd polariserende maar vooral van veel domheid getuigende reactie legde hij de link tussen de vernieling van christelijke heiligdommen door de IS-terreur in Syrië en de verwoestende brand in Parijs. Verblind door zijn eigen verontwaardiging en tot groot jolijt van velen voegde hij daar verkeerdelijk een foto van de Notre Dame kathedraal van Montreal aan toe.

Zeker in de periode dat kleine Theo op de schoolbanken zat, behoorde het vak geschiedenis nog onomstotelijk tot het vast lessenpakket. Men mag dus veronderstellen dat hij daar geleerd heeft over onder andere de Assyrische, Griekse en Romeinse culturen die lang voor dat de Here Jezus het licht zag de opkomst van het christendom voorafgingen. Culturen die voor langere tijd in Syrië, waar de ondertussen tot een kloeke beer uitgegroeide Theo naar verwijst, aanwezig waren en die daar zoals het toen gebruikelijk was elk hun beelden en bouwsels hebben neergepoot. Omdat geen van die culturen een probleem had met afbeeldingen van door de allerhoogste geschapen wezens, zal er dus wel wat meer te vernielen zijn geweest voor de islamitische fundamentalisten van IS dan louter christelijke kerken. In hun extremistische razernij maken die rakkers trouwens geen onderscheid tussen religies of godsdiensten zoals de eerdere vernieling van de Boeddhabeelden van Bamyian kunnen getuigen of de vernielingen in Palmyra waar in de aangerichte verwoestingen weinig of geen christelijke gebouwen betrokken waren. Indien Theo voor hij zich op zijn twittermachien stortte even de tijd had genomen om wat historische referenties aan de geschiedenis van die stad te goochelen zou hij trouwens geleerd hebben dat het na de opkomst van het christendom in het Midden-Oosten en meer bepaald in het Syrische Palmyra, juist de christenen waren die de Mesopotamische tempels inpalmden en tot kerken ombouwden. In elk continent en door de eeuwen heen zijn er voorbeelden legio te vinden voor de onverdraagzaamheid van het christendom ten opzichte van andere culturen en hun godsdienst. Dat praat de verschrikkelijke acties van IS niet goed, maar het kan geen kwaad dat in het achterhoofd te houden als er verwezen wordt naar de uitwassen van door religiositeit geïnspireerde onverdraagzaamheid.

Het perfide spel van eerst stigmatiseren en daarna vergoelijken wordt ook in het geval van de Aalsterse woningbrand perfect gespeeld. Waar burgemeester D’Haese het in zijn initieel en blijkbaar inmiddels verwijderd Facebookbericht nog heeft over ” een hartig woordje gesproken” en “de mantel uitvegen”, wordt het een paar dagen later afgezwakt tot “een vriendelijk gesprek” en dat het helemaal niet zijn bedoeling was de allochtone bevolking te stigmatiseren. Toch kan hij ook hier het natrappen niet laten want even verder valt te lezen “Ik kom veel buiten als burgemeester en zie het regelmatig dat kinderen van Afrikaanse afkomst alleen worden gelaten”. Het zal wel aan mijn afwijkend DNA liggen, maar bij dergelijke vaststelling stel ik mij meteen de vraag waar onze burgemeester een alleen achtergelaten kind aan herkent. En ook hoe hij denkt te kunnen zien dat dit lot specifiek Afrikaanse kinderen te beurt valt. Hebben die dan een sticker op hun voorhoofd misschien waarop staat “achtergelaten”? Gluurt hij tijdens zijn inspectieronde binnen in de woningen van allochtonen of maakt hij gebruik van een kliklijn voor achtergelaten Afrikaantjes?

Het is niet de eerste keer dat onze burgemeester in opspraak komt door voortvarende uitspraken en daarmee zichzelf en onze stad in diskrediet brengt. Dat is spijtig, want in de Stadsmonitor van 2017 kan men lezen dat Aalst qua “positieve houding tegenover verschillende culturen” helemaal achteraan bengelt. Een beetje hulp van zijn kant kan dus geen kwaad, inclusief het respectvol omgaan met de 20% allochtonen in de Aalsterse bevolking.