’t es bekanst kiezink…

Nog 10 kiejren slaupen en ’t es weir kiezink. En dat zullen we met zijn allen geweten hebben, want kom mij niet vertellen dat ik de enige ben van wie de brievenbus elke dag uitpuilt met folders, pamfletten en brochures in alle maten en gewichten. Duur drukwerk dat wel,  rijkelijk gestoffeerd met waarschijnlijk gefotoshopte kiekjes van kandidaten die zichzelf met een immer geforceerd lachbekje, een zorgvuldig ingestudeerde pose of te midden zouteloze familieportretten aan de kiezer presenteren. Politiek, voorwaar ’t is een harde stiel en te oordelen naar vorm en inhoud van die dagelijkse toevoer aan beloftes,  geniale ideeën en dure eden, lijkt enig talent voor de commedia dell’ arte  mij daarbij onontbeerlijk.

Niet dat ik tot dat slag van mensen behoor die geen enkele politicus een warm hart toedraagt. Integendeel zelfs, met velen onder hen heb ik al menig glas bier en zelfs nog duurder geestrijk vocht gedronken en hoop dat in de toekomst nog meer te kunnen doen. Ik ben er van overtuigd dat de gemiddelde politicus niet de zakkenvuller of postjespakker is waarvoor hij of zij zo vaak versleten wordt door de alomtegenwoordige verzuurde burger. De meerderheid onder hen nemen de hun door de kiezer toevertrouwde taken ongetwijfeld ernstig en mogen van mij de financiële vergoedingen die daar in de meeste gevallen tegenover staan met een gerust gemoed opstrijken. Vroeg of laat worden we allemaal wel met collega’s geconfronteerd die er de kantjes van aflopen en dat zal onder politici wel niet anders zijn.

Nee, het gaat mij hier om die plotse opstoot van activiteit en het ongebreideld spuien van ideeën en voorstellen die bij elke aanloop naar een verkiezing de kop opsteekt. Zes jaar lang is het op dat gebied zo goed als windstil en dan plots komt er een tsunami op je af van plannen en goede intenties, bij uitzondering interessant maar veelal dwaas, en waarbij kost van uitvoering, technische haalbaarheid, wettelijke restricties of maatschappelijk nut van geen enkel belang zijn. Enkel het simpele feit dat er verkiezingen zitten aan te komen, zorgt er voor dat de zin voor realiteit die je van een gesetteld of zelfs aankomend politicus mag verwachten, compleet naar de achtergrond wordt gedrongen.

De eerste die zich in verkiezingsmodus begaf was, noblesse oblige, onze burgemeester zelf door in een interview in het weekblad Knack zichzelf en zijn beleid dusdanig op te hemelen, zodat mevrouw Uyttersprot zich genoodzaakt voelde om een week later één en ander te duiden in een vlammende lezersbrief. De loftrompet moet u weten, is een instrument dat onze burgemeester virtuoos weet te bespelen, zeker als het over hemzelf gaat en in het artikel was hij simpelweg vergeten te vermelden dat de vele realisaties die in deze legislatuur inderdaad tot een goed einde werden gebracht, in feite projecten waren die ontstonden tijdens de vorige legislatuur toen Ilse zelf nog burgemeester was. Mevrouw Uyttersprot op haar beurt vergat dan weer te vermelden dat onder er onder haar bewind meer werd geruzied dan er projecten werden opgestart, laat staan uitgevoerd.

Maar goed, niettegenstaande de vergetelheid van onze huidige burgemeester moet wel worden vastgesteld dat er de voorbije 6 jaar ontzettend veel in onze stad werd gerealiseerd.  De nieuwe bibliotheek, het crematorium en de Siesegemtunnel om er maar een paar te noemen, zijn realisaties waarvoor elke centrumstad ons nog lang zal benijden. Daarbij komt ook nog dat ze allen op tijd en bij mijn weten binnen het voorziene budget werden gerealiseerd. Op gevaar af in bepaalde milieus als rechtse rakker te worden gebrandmerkt mag dat best vermeld worden. Ik pas ervoor om te beweren zoals in sommige oppositiekringen wel eens het geval is, dat aardbeien blauw zijn omdat bijvoorbeeld schepen Van Overmeiren zegt dat ze rood kleuren,  punt. Om precies dezelfde reden kan ik alleen maar vaststellen dat burgemeester D’ Haese de uittredende coalitie de voorbije 6 jaar in tegenstelling tot wat schering en inslag was in de vorige legislatuur, met vaste hand heeft geleid.

Nu de verkiezingen met rasse schreden naderen krijgt het borstgeroffel van onze burgemeester in toenemende mate het gezelschap van doldwaze ideeën tot twijfelachtige eer en profilering van hun geestelijke vaders. Zo was er een paar weken geleden het idee van Dirk De Nul, CEO van het gelijknamige bedrijf aan de Tragel, om de Spiegelvijver in ons Stadspark om te toveren tot zwemvijver. Volgens Dirk zou dat technisch gezien geen enkel probleem moeten opleveren. Het idee werd direct opgepikt door een lid van Groen, een zekere Domien De Wit, godsdienstleraar en kandidaat op de 480ste plaats, die plots het licht zag, daarbij niet verlicht door de Here Gods maar door het inzicht van directeur De Nul. Het lijkt mij vrij aannemelijk dat voor een bedrijf dat in de loop der jaren de zeven wereldzeeën heeft uitgebaggerd, het omvormen van de Spiegelvijver tot zwemvijver geen onoverkomelijk probleem moet zijn. Dat het stadspark ingekleurd staat als parkgebied en niet als recreatiegebied, daar viel volgens Dirk met vriend Domien in zijn kielzog, “wel een mouw aan te passen” zoals hij liet optekenen in Het Laatste Nieuws. Dat zal dan waarschijnlijk de andere mouw zijn van het kostuum dat het stadsbestuur zichzelf aanpaste toen het op basis van slechts 29 proteststemmen, veelal advocaten en zakenlui uit de residentiële omgeving, de plannen voor het zoveel beter gesitueerde buitenbad aan de Zwembadlaan schorste. “Alle Aalstenaars zijn gelijk, maar sommige Aalstenaars zijn meer gelijk” om George Orwell te parafraseren, want een paar weken eerder werd een andere petitie maar dan wel met 700 handtekeningen tegen de nieuwe Syral torens, met evenveel gemak naar de prullenmand verwezen.  Het inwisselen van de nu al zeer schaarse groene ruimte in Aalst voor een zwemvijver met alle bijbehoren zoals kleedhokjes, technische installaties, parkeergelegenheid en de onvermijdelijke horeca lijkt mij een bijzonder dwaas idee. Het inwisselen van parkgebied is daarvan de overtreffende trap. Schepen Caroline Verdoodt, die denk ik toch niet helemaal achteraan stond toen onze lieve heer het verstand uitdeelde, vond dat in een vlaag van zinsverbijstering zelfs een “interessante denkpiste en het onderzoeken waard”. Die opinie zullen we verder maar met de mantel der liefde bedekken, maar ze verdient er toch een paar kletsen op haar bloot gat voor.

Wie ook voor een dergelijke kastijding in aanmerking komt en daarna getooid met een zotskap nog een paar uur in de hoek mag gaan staan, zijn nobele onbekende Rosita Monsieur die voorstelde om een stadsstrand in datzelfde stadspark aan te leggen , plaats genoeg zei ze en voorzitter van ons aller Feestcomité Dirk Verleysen, die het allang verticaal geklasseerde idee om de stadsring te sluiten doorheen het Osbroek van onder het stof haalde. Gelukkig werd hij een paar uur na het openbaren van dit voorstel door zijn eigen partijleiding teruggefloten.

De lijst der onzalige ideeën kan nog worden aangevuld met voorstellen zoals een Halloween optocht, een hondenpremie, fietssuggestiestroken in de winkelstraten, een politiepost aan het station enzovoort en zo verder. Het valt mij trouwens op dat deze onzin voornamelijk uit de kokers van de mindere politieke goden ontspruit, waarbij de aard van de partij zelf van geen enkel belang is. Dat heeft natuurlijk te maken met de pertinente drang om bij elke verkiezing een volledige lijst aan de kiezer voor te stellen. Dat men daarvoor zijn toevlucht moet nemen om eenieder die ooit eens de tapkraan heeft bediend of de borden heeft klaargezet op het eetfestijn van de partij te bombarderen tot politicus in spe, is afgaand op de input van deze lui vrij duidelijk. Op zichzelf is de aanwezigheid van dit soort kandidaten geen enkel probleem omdat ze met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid onze democratische principes geen geweld zullen aandoen. Erger en gevaarlijker wordt het natuurlijk als men ziet dat door het gebrek aan voorafgaande screening ook mensen op lijsten terechtkomen van wie men kan veronderstellen dat ze het met diezelfde democratie minder goed voorhebben. Ik verwijs hier naar de kandidaten die lid waren of zijn van Schild en Vrienden of de onlangs gesignaleerde VB-kandidaten die openlijk sympathiseren met het nazi-regime. Naïef misschien, maar ik wacht al verkiezingen lang op een partij die de moed en de eerlijkheid heeft om met een beperkte lijst op de proppen te komen met kandidaten waarvan in alle eerlijkheid kan gezegd worden dat ze de bekwaamheid hebben om de burger op een deftige manier te vertegenwoordigen.

Terwijl ik dit schrijf op een bijna middernachtelijk uur hoor ik nog wat in de brievenbus vallen. Het is, wat had u gedacht, een verkiezingsfolder van meneer Vincent Delforge en kandidaat op de N-VA lijst, al is dat niet mijn schuld. Vincent is in deze contreien ook gekend als frituuruitbater en uniek leverancier van smoutebollen met pickles tijdens carnaval. Ik neem snel de folder door waarin Vincent, voor alle duidelijkheid in het dagelijks leven waarschijnlijk een aimabel man, buiten het opsommen van een paar gemeenplaatsen niets meer te melden heeft dan dat hij in de loop der jaren “het gezond verstand van een ondernemer” heeft weten te ontwikkelen. Deze eigenschap zal ongetwijfeld op bepaalde momenten van enig nut zijn, maar een waterdichte voorwaarde voor onfeilbaarheid is ze zeker niet, getuige de eerder vermelde plannen van Dirk De Nul, ondernemer in het kwadraat. Wat moet ik met een kandidaat die zichzelf voorstelt als “vrolijke smoutebollenverkoper”, die “weet wat er bij de mensen leeft”, die ” een warm hart heeft”, die vindt dat we “ons persoonlijk geluk voor een groot stuk zelf maken” en die (oh, gruwel) een “liefdesverhAAlST” heeft met Aalst. Met mijn excuses want denk nu niet dat ik meneer Delforge persoonlijk viseer, want zoals hij zijn er honderden die ons met dergelijke flauwe praatjes proberen te paaien.

Onderaan het foldertje staat dat “de verandering werkt”. Dat kan best maar ik zie het niet. Misschien komt het denk ik nu omdat ik nog nooit smoutebollen met pickles heb geproefd.

Discussions — 4 Responses

  • Erik Hendrickx 4 oktober 2018 on 17:11

    Hallo Jacquy. Blij dat je niet alle kandidaten over dezelfde kam scheert. De gemiddelde politieker is inderdaad géén scharrelaar. Er is de voorbije 6 jaar veel gerealiseerd. En de komende 6 en 12 jaar moet er ook veel gerealiseerd worden. Sterke aangroei van het aantal inwoners van de stad, hoofdzakelijk in Klein Aalst. Dat zal vele nieuwe infrastructuren en diensten. Ons Oiland Chipka zal rap volstaan.

    Reply
  • Karin De Lil 4 oktober 2018 on 17:18

    Wat hebben ze toch allemaal met het stadspark ? Kan dat nu echt niet gewoon “park” blijven ?
    Laat De Nul maar bouwen en baggeren en zijn met modder ontstane imperium naar het Oosten uitbreiden… wat in godsnaam heeft die spiegelvijver hem misdaan ? En het strand ? Laat deze verkiezingsraaskalderij maar vlug voorbij zijn. Nog 10 keren slapen !

    Reply
  • Erik Hendrickx 4 oktober 2018 on 17:35

    … zal rap vol staan.

    Reply
  • Kerim Helaut 5 oktober 2018 on 08:27

    Beste Jacquy

    In deze heb je overschot van gelijk. Ook ik erger me blauw (eerder rood) aan de drukwerktsunami die op dit moment onze brievenbussen overspoelt. Daarom probeer ik het met ‘de digitale campagne’ anders aan te pakken.

    Ook de ene na de andere ‘geniale inval’ laat me meermaals met de ogen rollen. Van enige lange termijnvisie is zelden sprake. Zoals je zelf al aanstipt.

    Helaas, moet ik nu ondervinden, dat de drang naar de ‘volledige lijst’ me nu zelf politiek in zijn greep heeft. Dat lot is je waarschijnlijk wel bekend. De motivatie om een volledige groep socialisten uit de nood te helpen en vooral een sociaal project niet te hypothekeren, liet me op slechts enkele uren van het afsluiten van de kieslijsten op plaats 6 belanden. Een gevolg van het ’43-kandidaten-syndroom’.

    Soit, à la guerre comme à la guerre. Ook ik sta nu te pronken in verkiezingsdrukwerk. Het is wat het is. En als ik zelfs nog maar de minste stem kan weghalen richting het socialisme dan is mijn missie geslaagd.

    Waarom ik dit allemaal schrijf?
    Om te zeggen dat je overschot van gelijk hebt. Maar daar was ik al mee begonnen.

    Vriendelijke groeten

    Kerim

    Reply