Pikante Kanttekeningen

Met “Pikant! 5 eeuwen cultuurgeschiedenis uitgekleed”, heeft Aalst een culturele manifestatie binnengehaald die ook buiten de stadsgrenzen enige weerklank vindt. Dat mag best, want de laatste decennia slaagde Aalst als middelgrote centrumstad er op cultureel gebied hoegenaamd niet in om de spreekwoordelijke deuk in een pakje boter te slaan. Steden als Mechelen, Kortrijk, Oostende en Genk deden het op dat gebied veel beter en zelfs kleinere centra als Waregem, Turnhout en Oudenaarde lichtten af en toe het culturele radarscherm op. In Aalst daarentegen bleef het hier, op een paar amechtige pogingen na, al die tijd vrijwel donker.

Paris brûle-t-il?

Wat hebben een op het eerste zicht onschuldige brand in een klein Aalsters appartement en de catastrofe in de kathedraal van de Franse hoofdstad met elkaar te maken? Op het eerste gezicht en zonder vooruit te lopen op eventuele gerechtelijke onderzoeken absoluut niets, de haast onvermijdelijke dosis onvoorzichtigheid, rook, vuur, min of meerdere materiële schade en gelukkig ook nog de afwezigheid van slachtoffers even buiten beschouwing gelaten. Daarnaast was zowel de Aalsterse woningbrand als het Parijse inferno voor twee bekende politici, de ene lokaal en de andere nationaal niet onbelangrijk, de aanleiding zich van hun minst tactvolle, zeg maar domste kant te laten zien.

Haakneuzen en lange tenen…

En, genoten van de laatste Carnavalstoet? Ik hoop het voor u want ik namelijk niet, of tenminste niet voor het grootste deel. Ik behoor immers tot het steeds groeiend aantal mensen die denken dat de stoet er al jaren op achteruit gaat. Er schort niet alleen iets aan de  totale tijdsduur van de stoet, maar ook de gemiddelde kwaliteit laat al jaren te wensen over. Wie zich de moeite getroost de hele zondagse optocht uit te kijken, is er trouwens nog iemand die dat doet, kan toch niet anders dan tot de vaststelling komen dat alles draait rond 3 thema’s namelijk (bij voorkeur uit te spreken op zijn oiljsters), “klisjei, zjubilei en disney”.