Nog 116 daugen (vervolg)

Carnaval, of het nu in Aalst is of elders zou bij uitstek het feest van de anarchie moeten zijn, maar uit ervaring weet ik dat in weerwil van die algemeen veronderstelde “alles moet kunnen” attitude, dissidente meningen in het carnaval milieu niet altijd met open armen ontvangen worden. Dus na de publicatie van mijn vorige blog was het wat uitkijken naar de reacties want ik was er toch niet helemaal gerust in. Maar we leven nog, de voordeur is nog intact, de auto niet bekrast en er is geen vloeibare post in de brievenbus terecht gekomen. Tijd dus voor het vervolg want naast de kwantitatieve achteruitgang gaat het ook op het kwalitatieve vlak van kwaad naar erger.

Nog 116 daugen..8 ieren..12..menieten en…

Oktober is halfweg, de herfst komt op kousenvoeten het land binnen geslopen en in Aalst zal op de terrassen en in de cafés het C-woord steeds meer in de gesprekken opduiken, tot het zo goed als elke conversatie overheersen zal. En dan is deze stad in de ban van Carnaval. Met 45 stoeten op het palmares ontsnap ook ik natuurlijk niet aan de lokale gekte, maar ondanks dat verleden heb ik toch wel enkele bedenkingen bij de evolutie van mijn dierbaar volksfeest. Op gevaar af om met pek en veren ingesmeerd en achterwaarts op een ezel gezeten, de stad te worden uitgejaagd waag ik mij toch aan een aantal bedenkingen.

Handvest

Het imago van een stad, een onderneming of een individu wordt in belangrijke mate bepaald door de manier waarop die zich gedraagt naar buitenstaanders toe. En in het algemeen is de nagelaten indruk na het eerste contact bepalend voor de verdere perceptie. In het bedrijfsleven, waar men al zeer lang het cruciale belang van een goede reputatie heeft begrepen, is het gebruikelijk dat elke zichzelf respecterende onderneming een welomlijnd handvest vastlegt, waarin zowel de te volgen commerciële politiek als een morele leidraad voor de werknemers wordt omschreven. Is het dan in deze rechts liberale tijden, waar men al wat voor een privé-onderneming lijkt te werken ook naar de samenleving wil extrapoleren, geen goed idee dat een stadsbestuur een vergelijkbaar handvest met een duidelijk leidraad voor haarzelf en de ambtenaren zou opstellen?